Steenovenweg 21 Helmond

Het gaat om de schoorsteen, het laatste restant van de steenfabriek die hier gestaan heeft. Op 17 januari 1912 begon de fabriek onder de naam firma Van der Meeren en Co. de exploitatie te Mierlo-Hout. De firma had vijf vennoten. De eerste was J. van Grootel, die gemeenteontvanger van Mierlo was. H.Th. van der Meeren, een linnenfabrikant in Meerveldhoven, was de tweede. De volgende was H. Sprangers, waarvan als beroep staat vermeld dat hij steenfabrikant in Mierlo-Hout was. Vermoedelijk was hij degene die de dagelijkse leiding had. De laatste twee vennoten waren H. Kolenburg, een landbouwer in Mierlo, en J. Croonen, die boekhouder was en in Strijp woonde.

In 1924 trad J.H. van Grootel, zoon van een van de vennoten, als directeur in dienst. In 1933 volgde hij zijn vader als vennoot op. In die tijd trad H.Th. van der Meeren uit de vennootschap en werd de firmanaam gewijzigd in J.H. van Grootel en Co., machinale steenfabriek De Nijverheid Mierlo-Hout. Bovendien richtten dezelfde vennoten samen met P. Dassen de N.V. Steenfabriek Nuenen op. Hiermee zetten zij de activiteiten van de geliquideerde steenfabriek Nuenen voort. Ze was steeds een geduchte concurrent geweest voor de steenfabriek te Mierlo-Hout. Nu beide fabrieken feitelijk in dezelfde handen waren was deze concurrentie uitgebannen.

De fabrieken hebben zich uitsluitend toegelegd op de productie van baksteen en deden dit met wisselend succes. In de crisistijd vielen vele ontslagen. Overigens was de vaste staf medewerkers klein. In de steenfabricage werd veel gewerkt met losse arbeiders, omdat de productie goeddeels was afgesteld op de werkelijke vraag. De verkoop van baksteen werd sinds 1933 overgelaten aan de N.V. Steenhandel Noord-Brabant, waarbij vrijwel alle Brabantse steenfabrikanten waren aangesloten. Overigens was de liefde tussen deze N.V. en beide fabrieken niet altijd even standvastig. Enkele malen traden ze uit deze organisatie en namen ze de verkoop zelf ter hand.

In 1963 werden de activiteiten in Mierlo-Hout gestaakt. Eerst werd de fabriek verhuurd aan de steenfabriek Esbeek te Rotterdam en in 1976 verkocht de N.V., die inmiddels was omgezet in een beleggings-B.V., grond en opstallen aan de gemeente Helmond, die een gedeelte van het terrein nodig had voor de uitbreiding van Volvo-cars. De steenfabriek zelf werd door de gemeente in 1980 verkocht aan een restaurateur die er een restaurant van maakte, genaamd De Briketterie. Dit werd later De Steenoven. Het gebouw was in slechte toestand. Het grootste deel moest vernieuwd worden, maar de schoorsteen bleef staan. Een deel van de oude muren van de steenfabriek is gebruikt voor de nieuwbouw. De reden om die schoorsteen op de gemeentelijke monumentenlijst te zetten is dat hij het restant vormt van een traditionele ringoven van een type dat bijna verdwenen is. Er zijn verschillende foto’s die laten zien hoe slecht de fabriek er bij stond. Bijgaande foto is gemaakt op 27 juli 1979 toen het archief van de fabriek overgebracht werd naar de archiefdienst.